Archiwum

Márquez obdarzył nas sagą o miłości i śmierci, utkał z językową maestrią epopeję o życiu, które nieuchronnie zmierza ku kresowi, ale jego aktorzy uciekają się do namiętnego kochania jako najmocniejszego i skutecznego leku przeciwko poczuciu pustki, samotności i smutku. Mistrzowskie operowanie oksymoronami, kontrastem, niebywałe wyczulenie autora na fałsz, pozory i absurd sprawia, że na każdej niemal stronie czytelnik znajdzie zdania mądre i bawiące do łez.  
Czytaj dalej